تحقیق در مورد ورزش شنا

فرمت فایل : ورد- word

قابل ویرایش

تعدادصفحات : 8 صفحه

بخشی از متن :

شنا مهارت يا ورزش شناور ماندن و حرکت درون آب است. شنا کردن به معني حرکت انسان يا حيوان بدون هر گونه کمک خارجي درون آب است. آموختن شنا علاوه بر تقويت جسم در مواقع اضطراري و افتادن ناگهاني درون آب زندگي انسان را نجات خواهد داد. بسياري از حيوانات هنگام تولد و به طور غريزي، قادر به شنا کردن هستند؛ اما انسان بايد شنا کردن را ياد بگيرد.يادگيرندگان شنا تمرين‌هاي خود را اغلب در استخرهاي کم عمق و کناره درياها شروع مي‌کنند. آن‌ها ابتدا شناور ماندن روي آب و سپس حرکت‌هاي پا را مي‌آموزند و در پايان حرکت‌هاي دست را نيز ياد خواهند گرفت. براي شنا کردن آسان و روان، شناگران در مفاصل اصليشان به انعطاف‌پذيري مطلوبي نياز دارند.شناگران تازه کار بايد چگونگي حرکت‌هاي هماهنگ دست با نفس کشيدن را تمرين کنند. شناگران معمولاً يک يا چند شنا مي‌آموزند.

تاريخچه شنا در جهان

شواهد باستان‌شناسي نشان مي‌دهند که قدمت شنا و شنا کردن به ۲۵۰۰سال قبل از ميلاد در تمدن مصر و بعد از آن در تمدن‌هاي آشور و يونان و روم باستان باز مي‌گردد. آنچه از گذشته آموزش شنا مي‌دانيم بر اساس يافته‌هايي است که از «حروف تصويري» هيروگليف مصريان به دست آورده‌ايم. يوناني‌هاي باستان و رومي‌ها شنا را جزو برنامه‌هاي مهم آموزش نظامي خود قرار داده بودند، و مانند الفبا يکي از مواد درسي در آموزش مردان بوده‌است. شنا در شرق به قرن اول قبل از ميلاد باز مي‌گردد. ژاپن جايي است که شواهد و مدارکي از مسابقات شنا در آن وجود دارد. در قرن هفدهم به دستور رسمي حکومتي شنا به صورت اجباري در مدارس تدريس مي‌شد.

مسابقات سازمان يافته شنا در قرن ۱۹ميلادي قبل از ورود ژاپن به دنياي غرب شکل گرفت. از قرار معلوم مردم ساحل نشين اقيانوس آرام، به کودکان هنگامي که به راه مي‌افتادند يا حتي پيش تر شنا مي‌آموختند. نشانه‌هايي از مسابقات گاه و بي گاه ميان مردم يونان باستان وجود دارد و همچنين يکي از بوکسورهاي معروف يونان شنا را به عنوان تمرين در برنامه ورزشي خود گنجانيده بود. رومي‌ها اولين استخرهاي شنا را بنا کردند و گفته مي‌شود که در سدۀ يکم پيش از ميلاد گايوس ماسناسرايزن سياسي سزار آگوست رومي، نخستين استخر آب گرم را ساخت.

برخي عدم تمايل اروپائيان به شنا را در سده‌هاي ميانه ترس از گسترش و سرايت عفونت و بيماري‌هاي مسري مي‌دانند از طرفي شواهدي وجود دارد که نشان مي‌دهد در سواحل بريتانياي کبير در اواخر قرن ۱۷ميلادي از شنا در آب به عنوان وسيله‌اي براي درمان استفاده مي‌شود. البته تا پيش از قرن نوزدهم شنا به عنوان تفريح و ورزش در ميان مردم جايگاهي پيدا نکرد. زماني که نخستين سازمان شنا در سال ۱۸۳۷تأسيس شد در پايتخت بريتانيا يعني لندن، ۶استخر سر پوشيده وجود داشت که مجهز به تخته شيرجه بودند. در سال ۱۸۴۶اولين مسابقه شنا در مسافت ۴۴۰يارد در استراليا بر پا شد که بعد از آن هر ساله نيز به اجرا در آمد. باشگاه شناي «متروپوليتين» لندن در سال ۱۸۶۹تأسيس شد که بعدها به انجمن شناي غير حرفه‌اي تغيير نام پيدا کردکه در واقع هيئت رئيسه شناي غير حرفه‌اي بريتانيا بود. فدراسيون‌هاي ملي شنا در چندين کشور اروپايي در سال ۱۸۸۲تا ۱۸۸۹شکل گرفتند.

تاريخچه شنا در ايران

تاريخچه شنا به عنوان يک ورزش، در ايران، بسيار کوتاه است و به طور کلي هم اين رشته از ورزش به نسبت ديگر رشته‌ها در کشور ايران چندان پيشرفتي حاصل نکرده‌است. در حالي که به جهت موقعيت جغرافيايي ايران که در شمال و جنوب کشور به دريا متصل است و هم به جهت تأکيدات مذهبي، مي‌بايستي اين ورزش را مورد توجه قرار مي‌دادند.

در قديم، مکان‌هايي شبيه استخر سرپوشيده در حمام‌ها مي‌ساختند، به نام چال حوض. اين چال حوض‌ها، که حداکثر از ۱۰متر تجاوز نمي‌کرد، براي شنا کردن و آب بازي بود. در اطراف چال حوض‌ها، سکوهايي به ارتفاع ۲يا ۳متر وجود داشت که از بالاي آن به درون آب مي‌پريدند و عملياتي مانند پشتک وارو انجام مي‌دادند. روشنايي چال حوض‌ها از سوراخ کوچکي که در سقف بود، تأمين مي‌شد. در اين گونه آبگيرهاي غير بهداشتي، هيچ گونه مقرراتي وجود نداشت و هر کس مي‌توانست قبل از استحمام يا پس از آن وارد چال حوض شود و به آب بازي و شنا که به معناي واقعي هم شنا نبود بپردازد. تا سال ۱۳۱۴در سراسر ايران حتي يک استخر شنا هم نبود و فقط در اردوگاه نظامي اقدسيه تهران يک استخر براي آموزش شنا به دانشجويان دانشکده افسري ساخته بودند. در سال ۱۳۱۴، استخر ديگري در باغ فردوس شميران احداث شد که به وزارت فرهنگ تعلق داشت. نخستين استخري که براي استفاده ورزشکاران و تعليم اصول جديد شنا به آنها به وجود آمد، در سال ۱۳۱۴در منظريه تهران بود که يک مربي ورزش خارجي به نام «گيبسون» بر آن نظارت مي‌کرد. پايه‌هاي ورزش شناي نوين در ايران از همان استخر منظريه گذاشته شد.

انواع شنا

شنای قورباغه

شنای قورباغه گونه‌ای از ورزش شنا است. شنای قورباغه قدیمی‌ترین و رایج‌ترین گونه شنا است. دلیل این امر این است که در این نوع از شنا، شناگر قادر به تنفس راحت در حین شنا نیز هست. در استخرها گونه‌هایی از شنا که در آغاز به شناگران آموخته می‌شود معمولاً اول شنای کرال سینه و شنای قورباغه‌است.

شنای قورباغه یکی ازچهارنوع شنای اصلی است که مسابقات آن رسما برگزار می‌شود و در عین حال این شنا علاقه مندان بسیاری دارد، زیرا احتیاج کمتری به صرف انرژی نسبت به شنای کرال سینه دارد. یادگیریش آسان است. این شنا برای مسافت‌های طولانی مناسب است، علاوه بر این، شنای قورباغه هم جهت شنا کردن در دریا وهم در موقع نجات غریق مفید است. کندترین نوع شنا بین چهارنوع شنای اصلی است.

کرال سینه

کرال سینه یکی از انواع شنا است که حرکاتی کاملاً تعریف شده و مشخص دارد. شانه‌ها باید با آب در یک خط قرار بگیرند، و حرکات دست‌ها و پاها باید با هم انجام شود. دست‌ها از سینه دور شده و به دور بدن می‌گردد و بعد دوباره به جای اولیه باز می‌گردد (پاها مستقیم اند و بالا و پایین می‌روند). اگر با این حرکت یک ساعت شنا کنید، حدود ۷۵۰کالری خواهید سوزاند.

واژۀ کرال از فعل انگلیسی Crawl مشتق شده که به معنی خزیدن است . زیرا انسان به وسیلۀ این شنا در آب می‌خزد و پیش می‌رود.

کرال سینه سریعترین روش شنا است و تقریبا همه شناگران در مسابقات شنای آزاد از آن استفاده می کنند.